Tereny obecnego Nadleśnictwa Jedwabno były częścią dawnej puszczy „Wielki Patrąk" lub „Patrąk", później nazwanej też lasami napiwodzko - ramuckimi. Zamieszkiwało je pruskie plemię Galindów. Zostali oni szybko wytępieni przez Krzyżaków, a ich osiedla z powrotem zarosły puszczą.

W latach wojny trzynastoletniej od 1454 do 1466 roku tereny te na mocy dokumentu inkorporacyjnego włączono do Polski, ale po postanowieniach traktatu pokojowego w Toruniu powróciły pod władzę Zakonu.

Należy przypuszczać, że w ówczesnych lasach panującymi gatunkami były drzewa iglaste, ale udział gatunków liściastych był znacznie wyższy od dzisiejszego. W lasach występowały sosny, dęby, świerki, graby, klony, lipy, wiązy, jesiony, brzozy, i olchy. Już za czasów władzy Zakonu niektórym braciom zakonnym powierzano opiekę nad lasami. W wieku XVI dokonano podziału puszczy na ostępy, którymi zarządzali ostępowi zwerbowani z miejscowych osadników. W roku 1739 zarządzeniem króla pruskiego przemianowano ostępy na leśnictwa, mianowano leśniczych, oraz wprowadzono urząd nadleśniczego.

W wieku XIX przeprowadzono urządzanie lasów, wprowadzono gospodarkę zrębową, a za cel gospodarczy uznano rentowność. Już wówczas w lasach państwowych stosowano 140-letnią kolej rębności, a użytkowanie prowadzono rębniami zupełnymi.

W 1945 roku utworzono nadleśnictwa Dłużek i Zimna Woda włączając do nich powierzchnię dawnych lasów państwowych, a także niektóre lasy prywatne przejęte przez Skarb Państwa na mocy dekretu o reformie rolnej z 12.XII.1944 roku. W początkowych latach gospodarka leśna oparta była o dane sporządzonej w 1946 roku przybliżonej tabeli klas wieku, a później sporządzono prowizoryczne plany urządzania lasu: w Nadleśnictwie Dłużek na lata 1948/49 - 1957/58, a w Nadleśnictwie Zimna Woda na lata 1953 - 1963.

W roku 1973 oba nadleśnictwa połączono w jedno, tworząc nadleśnictwo dwuobrębowe składające się z odrębów Dłużek i Zimna Woda. Podział ten istnieje do chwili obecnej.